Bağımlılık bir semptomdur.
Bağımlılık, kronik olarak kaygı durumunda sıkışmış bir sinir sistemini düzenleme çabasıdır.
Bağımlılık, kişinin özüne kadar işleyen bir acı ve boşluk hissinden kurtulma çabasıdır.
Bağımlılık, kendini kötüye kullanmanın bir biçimidir. Çocukken istismara uğradığımızda veya duygusal olarak ihmal edildiğimizde, kendi istismarcımız haline gelebiliriz. Tüm gördüğümüz budur ve beynimiz tanıdık olanı tekrar etmeye çalışır.
Bağımlılık, çocuklukta ebeveyn ile birlikte duygu düzenleme becerisine sahip olmamanın sonucudur. Kendini yatıştırmada yetersizlik, başa çıkmaya dair sağlıklı yollarının eksikliğini ifade eder.
Bağımlılık, olan biteni anlamanıza yardımcı olacak güvenli bir yetişkin olmadan korkutucu, bunaltıcı veya dehşet verici şeylere tanık olmanın sonucudur.
Bağımlılık, çocukluktaki duygusal bağ eksikliğidir.
Bağımlılık, eleştirel ebeveynin sesini; bozuk bir plak gibi yeniden çalan “karanlık” düşünceleri susturma girişimidir.
Bağımlılık, bir toplumun bazı insanların sevilebilir, değerli veya önemli olmadığını söyleyen yalanının sonucudur.
Bağımlılık, bir kişinin hayatta kalma güdüsü içeren davranışlarda bulunmasına neden olur, örneğin aldatma, istismar, hırsızlık veya ihanet.
Bağımlılık, hiçbir insanın bilinçli olarak seçmediği bir durumdur.
