Bağlanma Teorisi Nedir?
Bağlanma teorisi, annelerin ya da birincil bakıcıların ilk 1-2 yıl içinde çocukları ile kurdukları bağın niteliğinin; çocukların tüm yaşamları boyunca kendileri ve çevreleri ile kurdukları ilişkilerin alt yapısını oluşturduğunu söyler.
Yetişkinlik dönemindeki romantik ilişkilerde de yaşanan birçok problemin kaynağı, kişilerin birincil bakıcısı ile olan ilişkisinin niteliği ile yakından ilgilidir.
Kaygılı bağlanan kişilerde, sevginin tutarlı bir şekilde devam edeceğine güven duyamamaktan dolayı yoğun bir terk edilme kaygısı mevcuttur.
Kaçıngan bağlanan kişilerde, yakınlığın getirdiği kırılganlıktan dolayı içten bir şekilde yakın olmaktan kaçınma mevcuttur. Hatta bazen yakınlık ihtiyaçları yokmuşçasına umursamayan bir tavır sergileyebilirler. Halbuki çok yoğun bir yakınlık ihtiyacı vardır; sadece geçmişte bakım veren tarafından bu ihtiyacın reddedilmiş olması böyle bir savunma mekanizması geliştirmelerine sebep olmuştur.
Güzel haber ise; bu bağlanma stillerinin yeni sağlıklı ilişkilerle yoğrulabildiğidir. Örneğin, terapi ilişkisinde bu bağlanma kaygıları veya kaçınmaları terapiste karşı hissedilir. Bir nevi, danışanın bağlanma stili terapi ilişkisinde sahnelenir; süreç içerisinde de yeni ve güvenli olan bu ilişkiyle dönüşmeye başlar.
